Chaïma: de nieuwe Belgische muzieksensatie om in de gaten te houden
Met een uitgebalanceerde mix van humor, tederheid en authenticiteit onthult de Spaans-Marokkaanse singer-songwriter, Chaïma, haar debuut-EP 'Cinq' en praat ze ongeremd over haar eerste dagen in de muziekindustrie.
Tien jaar geleden maakte Chaïma haar debuut in de entertainmentindustrie als model, maar ze verloor nooit haar eerste liefde uit het oog: muziek. In 2020 debuteerde ze met het tweetalige duet 'Tu veux quoi' met de Vlaamse zanger Daniël Busser. Een paar jaar later zette ze haar solocarrière voort, en vandaag onthult ze haar eerste EP 'Cinq'. Haar wens is om een multi-zintuiglijke ervaring rijk aan emotie te delen, die de oprechtheid van haarzelf, als artiest weerspiegelt. In een openhartig interview vertelt de zangeres over de beginjaren van haar carrière.
Je eerste EP, 'Cinq', is gecreëerd om te worden ervaren via de 5 zintuigen. Hoe gaat dat precies in zijn werk?
Ik schreef mijn EP als een manier om belangrijke en emotionele momenten in mijn leven te kunnen delen. Toen ik mijn opzoekwerk voor 'Cinq' deed, wilde ik meer te weten komen over de vijf zintuigen, maar ook over de nabijheid tussen gevoelens, emoties en wat we fysiek voelen. Want hoe je het ook draait of keert, het emotionele is verbonden met wat we fysiek ervaren. Naar mijn mening gaat het dus over een echte vertaling van het emotionele naar het fysieke. Ik heb ook iets hogere golven gebruikt om een super 'veilige' en zekere energie te creëren, waarin ik me op mijn gemak voel om mijn gevoelens te uiten. Ik bracht een soort zekerheid van expressie voort door middel van muziek. Ik wilde echt een 'veilige ruimte' creëren voor mensen die naar mijn muziek luisteren, zodat ze het zich eigen kunnen maken, maar vooral ook dat ze hun eigen emoties ervaren via hun zintuigen. Na de opzet en het structureren van mijn EP, eindigde ik met 5 tracks die ieder een emotie vertegenwoordigen, vertaald door een muzikaal genre, terwijl ze mijn rode draad behouden: rock in 'Trauma' en een meer groovy/funky kant in 'Bébé'.
Dit project is gemaakt in samenwerking met producer Kendis en is 100% vrouwelijk. Wilde je vrouwen in de schijnwerpers zetten? We kennen tenslotte heel weinig vrouwelijke producers.
Aanvankelijk was het niet met opzet. In het begin deed ik erg mijn best om met andere producers te werken die voornamelijk mannen waren en met hen lukte het me om iets geweldigs te creëren. Maar de eerste keer dat ik eindelijk mijn eigen stem en mijn eigen geluid vond en me daarnaast ook veilig voelde, was met Kendis. Er ontstond een soort samensmelting van ons beiden, veel creativiteit en een echte uitwisseling van sounds in de studio. Met een vrouw kan ik een gevoel van veiligheid creëren omdat ik kan praten over dingen waar zij ook verstand van heeft. Dat alles heeft me geholpen om mijn ogen te openen voor de realiteit van de industrie. Voor mij is het feit dat er niet genoeg vrouwen in de muziekwereld zijn, behoorlijk beangstigend. Vaak zeg ik tegen mezelf: "We zijn mensen, maar als vrouw zijn we buitengewoon." Ik vind het een beetje jammer dat we dat altijd moeten benadrukken. Aan de andere kant is het geweldig omdat het juist de kracht van mijn project is. Daarom probeer ik het ook zo goed mogelijk naar voren te brengen, zoals in de clip van 'Trauma', die volledig in teken staat van de vrouw. Ik denk dat er veel kracht en macht in deze clip zit, die deze vrouwelijke woede benadrukt.
Wie zijn de mensen die je carrière beïnvloeden of hebben geïnspireerd?
In eerste instantie was het mijn moeder die me aanmoedigde om in mijn potentieel te geloven. Ik heb haar jaren geleden verloren, maar zij heeft altijd in mij geloofd en stelde al haar vertrouwen in mij en mijn muziek. Ze was mijn eerste inspiratie en ze blijft een echt voorbeeld voor mij. Ze was een heel sterk persoon, maar tegelijkertijd zachtaardig en gevoelig.
Ik heb ook film en fotografie gestudeerd. Het is meer de filmkunst in het algemeen die me inspireert in mijn benadering van videoclips. Ik wilde niet alleen visuals maken, maar ook verhalen vertellen. Mijn doel met de EP is om mensen de muziek te laten voelen en ik heb geprobeerd om alle emoties te prikkelen, zowel fysiek als visueel. Wat mijn muziek betreft inspireert de artieste Yebba me vandaag de dag nog steeds enorm, in de zin dat ze een buitengewone muzikale en persoonlijke carrière heeft gehad. Ze is een vrouw die veel heeft meegemaakt en wiens controle en gebruik van haar stem zeer zeldzaam zijn. Ze is iemand die enorm veel in haar muziek stopt.
Uiteindelijk is Stromae voor mij de belichaming van genialiteit in elk mogelijk stadium. Hij is iemand die op elk gebied, van A tot Z, compleet doordacht is. Ik ben een enorme fan van zijn werk en hij is ook een grote inspiratie als persoon.
Jouw muziek in drie woorden?
Alternatief, authentiek en boordevol liefde.
Kun je me iets vertellen over de thema's die je in je liedjes behandelt? Put je veel inspiratie uit je eigen ervaringen?
Het is altijd beter om te vertrekken vanuit je eigen ervaringen, omdat je dan weet waarover je het hebt. Voor de meeste sounds op de EP geldt dat ik alles zelf heb meegemaakt. Ik wilde objectief blijven in deze subjectiviteit, maar ik wilde ook de details een beetje gladstrijken zodat het iedereen raakt en iedereen zich eraan kan relateren. Het geluid van de track 'Seule' is heel persoonlijk, zelfs het meest persoonlijke van allemaal, omdat ik het heb over een heel donker moment in mijn leven wanneer ik mezelf heel erg alleen voelde. Wat de track 'Trauma' betreft, die schreef ik jaren geleden in een soort woede waarin ik mezelf van iets wilde bevrijden. Het is belangrijk om te onthouden dat ik een andere versie van dit nummer had gemaakt die veel zachter en droeviger was. Uiteindelijk, met Kendis als producer, kwam alles heel natuurlijk samen en hadden we de song in een uur klaar. Het leek zo logisch om haar stempel op deze productie te drukken, die erg rock en vol woede was. Dat is het geweldige eraan, want ik probeer echt al mijn gevoelens er een plaats te geven.
Hoe ziet jouw creatieve proces eruit?
Het is eigenlijk heel eenvoudig. We gaan in de studio zitten en praten over het leven... Als we zin hebben, bouwen we vaak onbewust voort op wat we net hebben gezegd, dan begint Kendis met een pianomelodie en vertel ik haar waar mijn voorkeuren naar gaan. Met deze uitwisseling doen we suggesties voor de melodie, volgt ze mijn ideeën en modelleert ze het idee in haar richting. Het is een echte osmose waarbij alles vanzelf gaat. Wat mij dan betreft, meestal staat mijn telefoon vol met teksten die ik dan op het moment op de melodie plaats of die ik direct on the spot schrijf.
Wat is het beste muzikale advies dat je ooit hebt gekregen?
Wees niet bang om jezelf te zijn en om anders te zijn. Dat is advies dat je dagelijks kunt gebruiken. In het begin was ik erg bang om te zien hoe mensen zouden reageren op dit project, dat breekt met de norm. Op een dag zei iemand tegen me: "Wat kan het jou schelen? Voor wie doe je het? Voor anderen of voor jezelf?" Die zin zette me aan het denken over mijn visie op muziek. Wil ik muziek maken voor anderen of wil ik muziek maken gewoon omdat ik dat leuk vind om te doen en niet vasthangen aan verwachtingen? Sindsdien let ik niet meer zo op de cijfers. Als het mensen raakt, is dat het grootste geschenk en het grootste rendement. Vandaag doe ik het omdat ik het leuk vind en ben ik vooral niet bang om anders te zijn.
Wat vind je van de huidige muziekindustrie? Als je iets zou kunnen veranderen aan de industrie, wat zou dat dan zijn?
Er zijn een aantal dingen die aan verbetering toe zijn, vooral op het gebied van contracten. Ik denk dat we de goede kant op gaan, omdat veel artiesten zich realiseren dat onafhankelijk zijn positieve zaken met zich meebrengt. Helaas kun je niet alles hebben. Met een label heb je geloofwaardigheid, management, contacten en kansen, en dat weegt zwaar mee. Tegelijkertijd is het negatieve punt dat ze een enorm percentage van je muziek opstrijken, ook al ben jij degene die het maakt. Ik ben heel blij dat ik het percentage kan delen, want dat doe ik met mijn huidige team. Het is belangrijk dat iedereen een deel van de inkomsten van het project krijgt, maar het is vooral belangrijk dat het label niet meer neemt dan de artiest. De positie van vrouwen is zo laag in de muziekindustrie. Het is eigenlijk echt een schande en dat moet dus absoluut veranderen. Een heel jongensachtige, vrouwelijke rapper wordt door de muziekindustrie geseksualiseerd omdat ze een vrouw is en dat maakt me echt kwaad.
Waarom seksualiseren we een vrouw alleen maar omdat ze een vrouw is? Seksualiseren we een man omdat hij een man is en omdat hij erg knap is? Niemand doet dat en daarnaast is het ook de man die vrouwen gebruikt om zijn 'thing' te sexualiseren. Wat is daar de waarde van? Luisteren mensen naar muziek van vrouwelijke artiesten omdat ze 'super knap' zijn of luisteren ze echt voor de muziek? Opkomende artiesten moeten zichzelf opdringen en hun eigen imago opleggen, zodat ze kunnen zijn wie ze willen zijn. Tot slot, wie heeft besloten om muziekgenres in hokjes te stoppen? Ik heb al te horen gekregen dat mijn project geweldig was, maar dat er te veel verschillende stijlen waren en dat het verwarrend was. Persoonlijk denk ik dat er gewoon te veel hokjes zijn en dat je bijgevolg te snel in eentje komt vast te zitten. Het is niet authentiek. Natuurlijk heb je een leidraad nodig, maar authenticiteit volgt je stemming. Uiteindelijk, als je al gehecht bent aan de artiest en je vindt verschillende kwaliteiten in die artiest terug, dan denk ik dat dat een enorme kracht is. Op mijn manier wil ik ook hier meer mee experimenteren.
Wat wil je dat we zeker onthouden van je EP als we er eenmaal naar hebben geluisterd?
Dat er niets mis is met het uiten van je gevoelens. We leven in een maatschappij waarin alles nep is, vooral op sociale media. Met de opkomst van Tik Tok denk ik dat authenticiteit langzaam terugkomt. Niet iedereen "dares to share" omdat ze bang zijn om beoordeeld te worden. Het creëren van een 'veilige ruimte' was mijn belangrijkste doel. Ik wil graag dat mensen deze EP beluisteren met een soort energie waardoor ze zich ontspannen voelen met hun emoties.
Als ik maar één nummer van je EP zou kunnen luisteren, welk zou het zijn?
Ik twijfel tussen twee nummers. 'Guapa', omdat het de eerste sound is waarmee ik mijn stem ontdekte. Het vertegenwoordigt iets heel belangrijks en daarom is het meer representatief. Qua muziek denk ik dat 'Bébé' het geluid is waarin ik echt de capaciteit van mijn stem kon laten horen. Het is een kracht die de andere twee tracks niet per se hebben.
Drie nummers die je momenteel op repeat beluistert?
“4EVA” – KAYTRAMINÉ, Aminé, KAYTRANADA, Pharrell Williams
“Blame on me” – Jack Harlow
“Starry Night” – Peggy Gou
Met wie zou je ooit écht eens willen samenwerken?
Zonder aarzelen, Stromae, want ik weet zeker dat ik veel over mezelf zou leren en het zou gewoon een eer zijn.
