De nieuwe vorm van retraites: deze Belgen dompelen je onder in een ander domein

Gespecialiseerde retreats zitten in de lift weet An De Jonghe, de helft van de Gentse Studio Stories. Zij staat in voor de organisatie van zogeheten experiences bij The Addresses, een reeks prachtige guesthouses in Portugal. Ze voorziet op maat gemaakte programma's waarbij acht deelnemers zich onder leiding van een gepassioneerde expert dagenlang kunnen onderdompelen in welbepaalde thema’s -gaande van beauty (onder leiding van Florence Teerlinck stage) en foodstyling tot social media, sport en oenologie. “We zitten enerzijds met een enorm leergierige generatie die zich regelmatig bijschoolt, maar graag ook het nuttige aan het aangename koppelt. Waarom 200 uren avondschool volgen in één of ander grijs klaslokaal, of je door 35 online modules worstelen als het ook anders kan? Voor elke experience nodigen we experts uit die met veel liefde en enthousiasme over hun skill vertellen, passie die aanstekelijk werkt. Er heerst een losse, ongedwongen sfeer: ook buiten de workshops kan je bij hen terecht met de vragen die je anders nooit durft of kan stellen. Anderzijds zoeken mensen meerwaarde in hun vakantie en willen ze iets mee naar huis kunnen nemen. Wij combineren beiden, zonder al te grote ambities of levensveranderende verwachtingen.”

Vergeet het cliché van de moderne mens die richting India trekt om drie weken met een lokale goeroe te hangen en bij thuiskomst zijn hele leven overhoop gooit wegens “het licht gezien”. “Dat idee maakt het allemaal te groots en zet veel druk op een periode die bedoeld zou moeten zijn voor zelfontplooiing. Moderne retreats vormen een klein tijdsvenster temidden je drukke leven om ongestoord en in alle comfort iets nieuws op te pikken. En als het even meezit, hou je er gezonde dagelijkse gewoontes of een leuke hobby aan over. De meerwaarde zit erin een nieuwe skill te leren in samenhang met de weldadige rust van een vakantie. Neem nu onze social media retreat: waarom niet je gepersonaliseerde communicatieplan in een idyllisch kader uitstippelen, begeleid door een expert, in plaats van er tientallen afpeigerende zoom meetings en 35 koffies over te doen?”

Eenzelfde geluid bij de Kortrijkse Isabelle Delfosse, die in Nicaragua de Sirena Surf House en surfschool uitbaat. Zij organiseert ter plekke, maar ook in Portugal en de Malediven, surf en yoga retreats. “Eigenlijk kan je het vergelijken met de ‘kampjes’ die we als kind volgden: het is toch geweldig om in één week tijd iets nieuws onder de knie te krijgen, waarom kan dat niet voor volwassenen? Retreats zijn creatief en gaan alle kant uit: ik zie moeder en dochter specials passeren, fotografie en dans, keramiek en surf. Het dagelijkse leven is al zo vastgeroest, aan mij om een leuke, veilige omgeving te creëren waarin mensen uit hun comfort zone kunnen treden. Dat hoeft niet per se spiritueel te zijn, al vind ik het wel belangrijk dat elke ervaring een authentieke, diepere betekenis krijgt. Daarvoor werk ik samen met lokale partners. In Nicaragua neem ik mijn gasten bijvoorbeeld een dag mee naar afgelegen gemeenschappen die nog heel traditioneel leven. Koeien melken, tortilla’s maken, de traditionele cultuur ontdekken. Het is eens iets volledig anders, een ervaring die geen enkel corporate reisorganisatie ze kan aanbieden. Bovendien wordt een deel van de opbrengst in mijn sociaal project Sirenitas de Popoyo geïnvesteerd.” Isabelle, wiens retreats van basic comfortabel tot ultra luxueus gaan, wijst ook op het nieuw soort luxe dat reizigers aantrekt: “De accommodatie is steeds prachtig, authentiek en rustiek, maar zonder in excessen te vervallen.”

Het is een vorm van weelde die ook Ellen Wauters, het brein achter het gloednieuwe Común op Ibiza, aanhangt. De Antwerpse onderneemster verbouwde een reeks stokoude gebouwen -er werden zelfs sporen van piratenaanvallen in vastgesteld- tot een unieke plek die uitnodigt tot rust en reflectie. De linkervleugel renoveerde ze met lokaal materiaal: amandelbomen die ze bij boeren verzamelden en klei die ze op haar eigen grond won. Het interieur is dan weer volledig Belgisch. Fel contrast met de linkervleugel, een oude ruïne. Dààr worden meermaals per week yogalessen en iets uitdagender sessies (wat dacht je van ecstatic dancing en breathing circles?) georganiseerd. ’s Zomers kan je het geheel als groep afhuren, maar in laagseizoen functioneert Comùn als een winterretraite en reserveer je op individuele basis een plekje in het huis.

“Ibiza staat bekend als party eiland, maar als je een laagje dieper gaat graven, besef je hoe uitnodigend het is om naar binnen te keren. Vooral in de winter nodigt het eiland uit tot stilte en bezinning. Dat is exact wat ik met Comùn wil brengen: een extraverte, gastvrije buitenkant, maar tegelijk ook een open uitnodiging om naar binnen te keren en de kracht van je intuïtie te herontdekken. Dat hoeft niet zweverig te zijn: ik ben veel bezig met zelfontplooiing en merk dat mijn ondernemerschap is meegegroeid sinds ik meer aandacht ben gaan besteden aan mijn inner voice. Juist daarom heb ik de Comùn ervaring eerst uitgebreid afgetoetst met advocaten, CEO’s, ondernemers -mensen van wie je een zeer rationeel patroon verwacht. Ik wilde weten hoe ik mijn spirituele kennis met hun redelijke kader kon verbinden. Verrassend goed, zo is gebleken. Mensen beseffen dat ze geen zin meer hebben in een 9 to 5, géén vastgeroest leven willen leiden, maar ze weten niet hoe ze daaruit moeten losbreken. Ik zie Comùn als de tussenschakel tussen het oude en nieuwe denkpatroon. Mensen boeken hun vakantie op basis van een design interieur, de mooie omgeving of een goede recensie. Dat krijgen ze bij mij allemaal, alleen gaan we iets dieper graven, treden we uit de comfort zone. Zonder druk of verplichting trouwens: de gasten worden vrijblijvend uitgenodigd om even in mijn leven mee te stappen, door yoga te volgen, ecstatic dancing uit te proberen, een meditatieve hike te maken. Als ze liever langs het zwembad liggen, is dat voor mij ook goed. Ze proeven in alle comfort van een andere levensstijl, maar doen er verder mee wat ze willen. Ik wil geen afgelijnde retreat met strak programma brengen, maar iedereen de vrijheid geven om iets nieuws uit te proberen. Daarom zijn hier alle tools voorzien om hun inner child te laten spreken: van een schildersezel tot een gitaar, enzovoort.”

De welkome link met de zakenwereld is ook travel designer Stephanie Cobbaert, het brein achter The Sybarite Flamingo, niet ontgaan. Zij organiseert al jaren incentive reizen voor bedrijven, maar krijgt sinds kort een nieuw soort vraag. “Bedrijfsleiders willen af van de feestende teambuilding waar iedereen stevig in de alcohol vliegt onder het motto ‘zo leren we elkaar beter kennen’, inclusief de ongemakkelijke sfeer ‘s anderendaags. Ik krijg steeds vaker de vraag naar unieke ervaringen met een meerwaarde, zelfs alcoholvrije bedrijfs retraites. Saai? Allerminst: motorcross en glamping in de woestijn in Oman, in vintage auto’s rondrijden rond Marseille, hiken naar een verborgen strandje in Mallorca, een luxe picknick op een vissersboot, live muziek bijwonen en leren maken, heerlijke healthy lunches, verrijkende diners: het daagt de creativiteit uit en laat toe elkaar op een nieuwe manier te leren kennen, zonder zich achter luide animatie en alcohol te verbergen. Ik merk dat bedrijven hier écht nood aan hebben en de grenzen van het klassieke plaatje hebben bereikt. Eenzelfde verhaal trouwens bij de Mommy retreats die ik organiseer: daar draait het erom jonge moeders uit hun dagdagelijkse hectiek te halen om de band met hun kindjes aan te halen én ervaringen uit te wisselen met andere mama’s. Chillen aan het zwembad, babymassages leren geven, een workshop over gezonde babyvoeding volgen, yogasessies met groot en klein. Het levert ze kleine, subtiele rituelen op die de dagelijkse sleur en stress tegengaan eens ze terug thuis zijn. Daarin schuilt de magie van elk type retraite eigenlijk: de tijd staat even stil, je stapt uit de ratrace en leert je eigen leven te besturen, of dat nu op een surfboard, met verfborstel in de hand of gewapend met een uitgekiend business plan is.” De aftocht blazen deed nog nooit zoveel deugd.