Innovatie, rebellie en creativiteit: London Fashion Week 40 jaar geleden tot nu
L'OFFICIEL viert 40 jaar London Fashion Week en brengt daarvoor in beeld hoe de stad een uniek knooppunt werd voor zowel opkomende ontwerpers, als luxemerken.
London Fashion Week viert zijn 40e verjaardag met een overvloed aan energieke feesten in opwindende nachtclubs in Soho, typische Britse afternoon tea en natuurlijk spetterende catwalkshows waaronder Burberry, JW Anderson, Simone Rocha, Wales Bonner en SS Daley.
Ter ere van dit historische jubileum blikt L'OFFICIEL terug op het begin van London Fashion Week en onderzoekt hoe het is uitgegroeid tot een van "The Big Four" Fashion Weeks naast Parijs, Milaan en New York.
De grootsheid van LFW begon met kleine, onafhankelijke vertoningen en de British Designer Show, georganiseerd door de London Designer Collections en Annette Worsley-Taylor, een Britse mode-ondernemer die al jarenlang autoriteit is van de sector. Door planningsproblemen, weinig financiële steun en een gebrek aan bekendheid ontstond de vraag naar een collectieve en goed gefinancierde modeorganisatie. Daarom werd de British Fashion Council (BFC) in 1983 opgericht en, een jaar later, London Fashion Week.
"Er waren intrigerende en interessante kleding van jonge ontwerpers, maar er ging niets boven de grandeur en elegantie van de traditionele Parijse mode", zei Suzy Menke, een Britse modejournalist en veteraan uit de industrie, tegen Vogue Business. "In Engeland werd er niet gedacht dat beroemde modehuizen de koningin van Engeland zouden kunnen kleden."
Afgelopen veertig jaar heeft London Fashion Week een reputatie opgebouwd als startplaats voor nieuw, opkomend Brits talent, waaronder modellen, ontwerpers en fotografen. Iconische Britse supermodel Naomi Campbell begon haar carrière op een LFW-catwalk in 1986, waar ze op slechts 15-jarige leeftijd voor Jasper Conran liep, gekleed in een dunne hoofddoek, een op maat gemaakte witte korte broek en super-strappy hakken. Op dezelfde manier schreef Stella McCartney modegeschiedenis in 1995 toen ze haar eerste lijn debuteerde, een afstudeercollectie voor Central Saint Martins, bij LFW, met supermodellen Campbell en Kate Moss die over de catwalk liepen. De jaren 90 werden bepaald door de opkomst van jonge ontwerpers als Philip Treacy en Hussein Chalayan, die samen met Phoebe Philo en McCartney LFW markeerden als modehotspot, boordevol frisse en creatieve visie.
Behalve dat het de thuisbasis is van een reeks mode-subculturen en sociale scènes, bevindt Central Saint Martins zich in King's Cross, een superchique modewijk in Noord-Londen. Dit is een van de belangrijkste mode- en designscholen ter wereld, waar ontwerpers als Alexander McQueen, Sarah Burton, Philo, McCartney, Grace Wales Bonner en Kim Jones hun vormingsjaren doorbrachten voordat ze later naar voren kwamen als enkele van de meest invloedrijke moderne figuren. Studenten van Central Saint Martins worden vaak uitgenodigd om hun collecties te laten zien bij London Fashion Week. Afgestudeerden van de populaire modeschool verschijnen vaak als onderdeel van het Newgen-initiatief van de BFC, dat opkomend mode- en designtalent ondersteunt.
McQueen was een van de zes jonge ontwerpers die door de BFC werd gesponsord voor zijn eerste afstudeercollectie in maart 1993. De show wekte de algemene belangstelling voor het merk, wat slechts een paar jaar later tot McQueen's commerciële en kritische succes leidde, vooral na de introductie van zijn low-rise jeans in 1994. McQueens low-rise denimontwerpen, ook wel 'bumsters' genoemd, worden vaak beschouwd als de voorloper van de beruchte Y2K-denimtrend. De radicale look veroorzaakte controverse, waardoor het ontwerp onder de aandacht kwam van zowel de media als celebrities, zoals Madonna die er een paar droeg in een MTV-advertentie uit 1994. Terwijl McQueen later zijn modehuis naar Paris Fashion Week zou verhuizen, was het Londen waar het label bekendheid kreeg.
Hoewel LFW vaak dient als startpunt voor jonge, opkomende ontwerpers, is het ook een locatie waar Britse ontwerpers van grote namen hun collecties laten zien, zoals Vivienne Westwood, een label dat bekend staat om zijn punk geïnspireerde, typisch Londens uiterlijk, en Burberry, dat een vaste plek heeft voor elke seizoenafsluitende show. LFW weerspiegelt de iconische status van het merk als Brits luxelabel.
Dit jaar markeert niet alleen 40 jaar glitter en glamour dat gepaard gaat met modeshows, maar ook 40 jaar van een artistieke gemeenschap die een unieke rol speelt in de modesfeer – een die ondersteuning biedt voor jonge, innovatieve ontwerpers en gevestigde luxemerken. Tot op de dag van vandaag blijft London Fashion Wweek jong talent koesteren, met onder meer Nensi Dojaka (winnaar van de LVMH-prijs 2021), Molly Goddard, Sinéad O'Dwyer en Aaron Esh – finalist van de LVMH-prijs 2023. Met steeds meer jonge ontwerpers die naar London Fashion Wweek komen, zijn we benieuwd wat de toekomst in petto heeft voor de mode-industrie.
