Sylvie Kreusch over haar nieuwe album Comic Trip: "Het gaat over kinderlijke verwondering"

“Maak je geen zorgen, hij bijt niet”: haar hond begroet ons aan de deur van haar appartement op de twaalfde verdieping van een flatgebouw in het centrum van de studentenstad. Ze komt oorspronkelijk uit Antwerpen, maar de liefde heeft haar naar Gent gedreven. Haar vriend, acteur Flor Van Severen, kennen we van een aantal succesvolle series ('F*** You Very Very Much', 'In Vlaamse Velden', 'Onder Vuur') en van het theater (hij speelt bij het Gentse collectief Wolf Wolf). We vertellen dit allemaal omdat we Sylvie Kreusch zelf hebben ontdekt in 2021, toen ze in een post-coïtale zielige puppy-periode zat. Haar eerste soloplaat, 'Montbray' was net uit: een break-upalbum, als een echo van haar afgebroken romance met Maarten Devoldere van de groep Balthazar. In 2016 lanceerden de twee het project Warhaus, een soort van Bonnie en Clyde in de stijl van Leonard Cohen (of Nancy Sinatra/Lee Hazlewood met joppiesaus). Daarna ging Sylvie haar eigen weg en bracht ze in 2018-19 haar eerste singles onder haar eigen naam uit ('Seedy Tricks' en 'Please to Devon') … “Maar laten we het over iets anders hebben, ik heb daar al genoeg over gepraat ”, benadrukt ze terwijl ze de etensbak vult van Kratje, haar Instafamous hond (ja, hij heeft zijn eigen Instagramaccount). OK, laten we wat dieper ingaan op haar nieuwe album 'Comic Trip'. Dat gaat niet over exen of frustraties, maar tintelt van speelsheid en de belofte van een magische toekomst.

Magie vs Werkelijkheid

"Eigenlijk had ik gewoon zo'n zin in wat positiviteit! Ik had genoeg van tranen, ik heb mijn deel gehad, nu wilde ik iets anders ... Tegelijk wist ik dat het niet makkelijk zou worden om liedjes te schrijven met een stabiel, ja, zelfs een voorspelbaar leven! Als alles goed gaat, moet je dieper in jezelf graven om creatief te blijven. Daarom behandelt dit album ook thema's die met de kindertijd te maken hebben." Of het nu gaat om de hoes (van Eloïse Labarbe-Lafon), het kinderkoor op de titeltrack en op 'Home' of de algehele wizzz vibe, 'Comic Trip' (met dank aan Gainsbourg) keert terug naar de kindertijd. Daar vindt het wat we als volwassenen soms missen (energie, spontaniteit, ondeugendheid, oprechtheid – kortom, magie) maar ook wat ons soms overvalt (angst, bezorgdheid, ontzetting). “Het was echt mijn bedoeling om die twee te combineren: enerzijds die kinderlijke verwondering, maar tegelijk ook die donkerdere momenten waarop je beseft dat het leven niet altijd rozengeur en maneschijn is.” En dat merken we inderdaad aan de songs, ze begint met drie upbeat tracks ('Sweet Love (coconut)', 'Ding Dong', 'Comic Trip') die echt de toon zetten. Daarna volgt een meer introspectief nummer met akoestische gitaar, dat klinkt als Lorde die het even niet meer ziet zitten: het prachtige 'Daddy's Selling Wine In A Burning House'. "Het lied gaat over mijn vader, die wijnhandelaar was (Kreusch Wijnen, nvdr). We woonden boven de winkel maar toen mijn ouders uit elkaar gingen, zijn we verhuisd. Twee weken later is het huis afgebrand ... Mijn vader werd veroordeeld voor verzekeringsfraude en ging zelfs de gevangenis in ... Later werd hij onschuldig bevonden, maar hij heeft nooit enige schadevergoeding gekregen.” Het is een akelig verhaal, maar Sylvie Kreusch heeft er het beste uit weten te halen – zoals deze venijnige ballade die zonder waarschuwing verwart en ontregelt. En dat is ook het effect van de hele plaat.

Van Britney tot Nico

Sylvie Kreusch is geboren in 1991 in Wilrijk bij Antwerpen. Haar jeugd bracht ze door in Mortsel, omringd door wijnflessen, en haar vakanties in de Dordogne, op het Domaine de Kreusignac, het wijndomein van haar (overleden) grootvader ... “Ik herinner me dat er een enorm leeg wijnvat in de tuin stond. Daar zat ik dan urenlang in te zingen en te luisteren hoe de echo van mijn stem tegen de wanden weergalmde.” Die techniek lijkt ze ook te hebben toegepast in haar twee soloalbums, waar haar karakteristieke, prikkelende en speelse stem soms op magische wijze versterkt en vertienvoudigd klinkt ... “Het klopt dat ik mijn stem vaak als achtergrondkoor gebruik, maar hoe ik dat doe, verklap ik niet!” Ze volgde wel even les aan de Antwerpse Jazz Studio maar eigenlijk is Sylvie Kreusch een echte autodidact. Zo is ze bijvoorbeeld niet opgegroeid in een muzikantenfamilie die haar op weg kon helpen: “Op de lagere school was er wel een muziekleerkracht bij wie ik de solopartijen mocht zingen, maar afgezien daarvan ...” Tja, afgezien daarvan heeft ze eigenlijk het klassieke parcours gevolgd: “grote posters van Britney Spears en Cristina Aguilera” in haar pretienerkamer (eind jaren negentig), het schaamrood op de wangen wanneer haar grote zus of broer (ze zijn met vier) haar verraste terwijl ze voor de spiegel stond te viben, haar eerste rockgroepje – Fell Floor Fiction – toen ze vooraan de twintig was ("Genre The Velvet Underground, en ik was Nico") ... Rond 2012 begon ze dan professioneel met muziek, met 'Soldier's Heart'. “Eigenlijk is het altijd mijn doel geweest om een solocarrière te beginnen, maar het feit dat ik eerst in een band heb gezeten, heeft me geholpen om het vak onder de knie te krijgen.” Soldier's Heart bevatte ¾ van haar eerste groep plus twee nieuwelingen, waaronder haar huidige songwriting- en productiepartner, de zeer geïnspireerde Jasper Segers. Samen wonnen ze in 2013 de eerste De Nieuwe Lichting van Studio Brussel, een springplank voor jong talent. “Plots moesten we zelf nummers schrijven om op het podium te spelen ...” In 2016 kwam hun album ('Night by Night') uit, maar tegen dan was Sylvie alweer met haar volgende project bezig: Warhaus, dus, maar we hadden beloofd dat we het er niet over zouden hebben.

Aim for the stars

Wie denkt dat Sylvie Kreusch met 'Comic Trip' teruggrijpt naar pure nostalgie en herinneringen uit haar kindertijd, heeft het mis. Het album is een ode aan de creativiteit, aan het idee volwassen te zijn (met andere woorden: evenwichtig, vastberaden en vervuld) zonder de puurheid, “vrijheid en onstuimigheid” te verliezen die zo typisch zijn voor onze kindertijd. Ook de vette knipogen naar Jane Birkins 'Di Doo Dah', Roxy Musics 'In Every Dream Home A Heartache', Ennio Morricone en Lana Del Rey blijven niet onopgemerkt. Het hele album is met de grootste zorg en aandacht voor detail samengesteld, van de productie tot de look. “Er zijn dit keer meer gitaren dan op mijn eerste plaat, daar hoorde je meer synthesizers.” 'Comic Trip' is opgenomen in Frankrijk en ook haar favoriete gitarist Jasper Segers was van de partij. Hij werkt trouwens voor een heleboel Vlaamse bands, van School Is Cool over SX tot ... Balthazar - maar shhhht). Als we één ding nu al met zekerheid kunnen zeggen, dan is het wel dat dit album het gegarandeerd goed zal doen op het podium. En laat dat nu eens de grote troef zijn van deze Antwerpse klassebak: daar, in de spotlights en omringd door een beroemde band (met – inclusief haarzelf – zeven leden) kan ze écht laten zien hoe geweldig ze als artieste en performer is. "Van zodra ik het podium opstap, verander ik in Superwoman! Het is alsof ik in de huid van een personage kruip ...” Niet van een stripfiguur, natuurlijk, het voelt meer als een 'uitvergroting' van zichzelf, half Lynchiaanse vamp, half popster met een geweldige punch. "Het is raar, want in het echte leven ben ik vrij gereserveerd en soms vraag ik me af ‘Waarom doe ik dit toch allemaal?’... Maar als ik dan op het podium sta, verdwijnen mijn zorgen en lijkt het alsof ik een andere wereld binnenstap." Een droomwereld waarin alles kan en waarin Sylvie zich als een vis in het water voelt (vandaar de viskom op de albumhoes?). Het is een wereld zonder angst of verwijten, alsof ze daar, in alle eerlijkheid, het beste van zichzelf kan laten zien ... “Wipe off your worries my dear and get it done / You know you can get it done / You can get it done”, zingt ze als een mantra aan het einde van 'Comic Trip'. Als je het maar doet en als je het goed doet, met hart, ziel en al wat je in je hebt, dan komt alles in orde. Onze crush van het jaar.