Wat zegt de rebranding van Pretty Little Thing over de huidige staat van de samenleving?
De rebranding van Pretty Little Thing, met de nadruk op de "Clean Girl Aesthetic", markeert een terugkeer naar een pure, natuurlijke schoonheid. Maar achter deze esthetische verandering schuilen diepere vragen over de sociale, economische en politieke waarden die onze tijd kenmerken, tussen recessie en een groeiend conservatisme.
In de afgelopen jaren heeft de modewereld een opmerkelijke evolutie doorgemaakt, waarbij verschillende populaire merken een strategische rebranding hebben ondergaan. Een van de meest opvallende transformaties is die van Pretty Little Thing, dat zich opnieuw uitvindt door de "Clean Girl Aesthetic" te omarmen. Deze drastische verandering, zichtbaar in een nieuw visueel DNA—een strakker lettertype en modellen die niet langer gevormd zijn door plastische chirurgie, zoals de beruchte Brazilian Butt Lift (BBL)—roept bredere vragen op over maatschappelijke verschuivingen, economische onzekerheid en de groeiende acceptatie van een bepaalde vorm van conservatisme.
Is deze terugkeer naar minimalisme en natuurlijke schoonheid een weerspiegeling van diepere en misschien zelfs zorgwekkende tendensen? En is de opkomst van de "Clean Girl Aesthetic" slechts een verlengstuk van een tijdperk waarin uiterlijke perfectie en sociale normen steeds strikter en conservatiever worden?
De "Clean Girl Aesthetic": een terugkeer naar minimalisme, maar tegen welke prijs?
De "Clean Girl Aesthetic", zoals belichaamd door figuren als Hailey Bieber en Sofia Richie Grainge, wordt gekenmerkt door een ogenschijnlijk moeiteloze, maar tot in de puntjes verzorgde stijl. Strakke, monochrome outfits, een stralende, 'natuurlijke' huid, perfect gestyled haar zonder zichtbare inspanning—deze look ademt een ingetogen luxe uit, ergens tussen "old money" en "natuurlijk chic". Maar deze esthetiek houdt ook steeds striktere schoonheidsnormen in stand.
Dat een merk als Pretty Little Thing, dat ooit synoniem stond voor sexy, uitdagende en "curvy" mode, deze stijl omarmt, is veelzeggend. Door de afstand te nemen van het hyperseksuele BBL-imago en de nadruk te leggen op een subtielere, meer ingetogen vrouwelijkheid, lijkt het merk een bewuste koerswijziging te maken. Maar is dit puur een esthetische keuze, of een reactie op economische en maatschappelijke veranderingen?
Esthetisch conservatisme en economische recessie: een verborgen verband?
Op het eerste gezicht lijkt de "Clean Girl Aesthetic" slechts een antwoord op veranderende consumententrends: minder flashy, meer ingetogen, met een focus op 'natuurlijke' schoonheid. Maar bij nader inzien resoneert deze verschuiving met een bredere maatschappelijke beweging richting conservatieve waarden.
De heropleving van een slanker, discreter schoonheidsideaal roept vragen op: is dit slechts een stijltrend, of weerspiegelt het een diepere maatschappelijke verschuiving? In een tijd van economische crisis kiezen consumenten steeds vaker voor ingetogen luxe en minder opvallende, tijdloze mode. Merken spelen hierop in door hun visuele identiteit aan te passen: minder schreeuwerige branding, subtielere ontwerpen en een focus op ‘eenvoud’.
Deze minimalistische beweging past in een bredere trend waarin overconsumptie en buitensporige luxe in vraag worden gesteld. Maar kan deze esthetische versobering ook gelezen worden als een symptoom van een cultureel conservatisme dat zich steeds meer manifesteert? De verschuiving naar een "clean" en "puur" imago, dat doet denken aan de klassieke idealen van bourgeoisie en "old money", zou wel eens kunnen wijzen op een dieperliggende herwaardering van traditionele normen en waarden.
Kylie Jenner en de opkomst van conservatisme in de popcultuur
Ook Kylie Jenner, lange tijd een icoon van hyperseksualiteit en plastische chirurgie, lijkt een strategische repositionering te ondergaan. Waar haar uiterlijk ooit werd gekenmerkt door extreem volle lippen en uitgesproken rondingen, zien we nu een meer ingetogen, minimalistische versie van haarzelf. Haar recente relatie met Timothée Chalamet—Hollywoods "golden boy" en het gezicht van Chanel—bevestigt deze overgang naar een subtieler, eleganter imago.
Dit is geen toeval. Chalamet, die symbool staat voor moeiteloze, klassieke mannelijkheid, vertegenwoordigt precies het soort ingetogen luxe dat nu zo in trek is. Kylie’s aanwezigheid aan zijn zijde, en haar uitnodiging voor Chanel’s haute couture-show (een eer die geen andere Kardashian-Jenner vóór haar te beurt viel), onderstrepen deze evolutie.
Is dit slechts een individuele stijlverandering, of wijst het op een bredere culturele heroriëntatie? In een wereld waarin extreme expressie en hyperconsumptie steeds meer onder vuur liggen, lijkt de norm te verschuiven naar een soort "respectabele" elegantie. Maar deze verschuiving kan ook een impliciete goedkeuring van conservatievere schoonheidsnormen betekenen.
De terugkeer van de ‘mannelijke’ look en politieke parallellen
Een andere, subtielere trend is de heropleving van de kleine snor bij mannen, gezien bij sterren als Justin Bieber, Jacob Elordi en Timothée Chalamet. Dit ogenschijnlijk onschuldige stijldetail roept echter associaties op met oudere, conservatievere idealen van mannelijkheid. De heropleving van klassieke, bijna militaire esthetiek in de mannenmode kan in sommige gevallen een weerspiegeling zijn van bredere politieke tendensen.
Mode heeft altijd gediend als een visuele taal die maatschappelijke veranderingen weerspiegelt. De spanning tussen de huidige "clean" modebeweging en de bredere conservatieve stromingen in de politiek roept de vraag op: zien we hier slechts een modegril, of een stilistische voorbode van een grotere ideologische verschuiving?
Een esthetische én politieke recessie?
Uiteindelijk is de opkomst van de "Clean Girl Aesthetic", de rebranding van Pretty Little Thing en de transformatie van figuren als Kylie Jenner misschien meer dan alleen een stijlkwestie. Het zou een reactie kunnen zijn op economische onzekerheid, een zoektocht naar eenvoud en duurzaamheid. Maar het kan ook wijzen op een cultureel conservatisme dat zich stilaan in de modewereld nestelt.
Gaan we terug naar een tijdperk van sobere, gestileerde perfectie? Of betekent deze trend een bredere sociale heroriëntatie naar traditionele idealen? Wat zeker is, is dat we ons in een overgangsperiode bevinden—een waarin mode niet alleen een reflectie is van de wereld om ons heen, maar misschien ook een waarschuwing voor de toekomst.
