Sabato de Sarno's debuut liet zien hoe Gucci wordt teruggebracht naar zijn roots

Zonder het regenachtige weer zou Sabato de Sarno's debuut Gucci lente/zomer 2024-show buiten hebben plaatsgevonden, in de straten van Milaan. Eén blik op de collectie en je begrijpt waarom: het is een lijn gevuld met zo'n viering en liefde voor Italië, vol met erfgoed Gucci-codes, en wat is een betere manier om het nieuwe begin en de ode aan Italië van het Huis in te luiden dan omringd te worden door één van de meest trendy steden?

In plaats van op een levendige street catwalk, draaide de show om plaats te vinden in de Gucci Hub, een verduisterde kamer met een slecht verlichte, vierkante catwalk. En hoewel de sfeer in contrast stond met het oorspronkelijke plan, was de collectie niet minder feestelijk.

Vanaf de eerste look, bestaande uit een zwarte blazer-midi-jas, witte tanktop en zwarte minishort, kon je al het verschil zien met Gucci uit het Alessandro Michele-tijdperk. De volgende looks van strak gesneden pak en sobere, mini-lengte jurkjes versterkten de aanvankelijke ontvangst: Gucci keert terug naar de kern van strak en eenvoudig, vertrekkend van het maximalisme en de kitscherigheid die we onder Michele's bewind hebben leren kennen.

Met de titel ‘Gucci Ancora’ – de laatste term betekent ‘stil’ of ‘nog’ in het Nederlands – probeert Sarno de kleine geneugten van het leven en de natuurlijke gelukkige momenten van de mensheid te omarmen. Hij legt dit vast door een presentatie te presenteren die licht en ongecompliceerd aanvoelt, kledingstukken die geschikt zijn voor het alledaagse.

‘Het is een verhaal van vreugde, van leven, van passie, van menselijkheid, van mensen, van het echte leven, van oneerbiedige glamour, van provocatie, van vertrouwen, van eenvoud, van onmiddellijke gevoelens en emoties, van een specifiek soort kunst, van woorden - woorden in kunstwerken, woorden in afbeeldingen, woorden in spaties, alleen maar woorden," zei Sarno volgens de shownotities. "Het is een verhaal over films, over mijn geliefde Italië, over intellectuelen en reizen over de hele wereld, maar je toch thuis voelen waar je ook bent. Een verhaal over objecten - glanzend, tastbaar en koud bij aanraking, maar warm voor hart en ziel, deze zijn wenselijk om te verzamelen, niet voor een museum, maar om het dagelijks leven te verrijken. Het is een verhaal van muziek en avondjes uit, van zweet, dansen en zingen. Het is een verhaal van familie, van kussen, heel veel kussen. Het is een verhaal van alles, nogmaals, maar deze keer uitgedrukt door vreugde."

Het element eenvoud moet niet worden verward met flauwheid, want er waren genoeg vleugjes sexy en extravagantie te vinden: de ongelooflijk korte tapshorts; de diepe V-halslijnen; de met pailletten versierde jurken; de gekristalliseerde bh-topjes; de semi-transparante tanktops.

Vaak leunen debuutcollecties zwaar op erfgoed, tot het punt waarop het schijnbaar ontbreekt aan een nieuwe visie die naar voren wordt gebracht. We zagen het bij Peter Do's debuut voor Helmut Lang en Peter Hawkings' debuut voor Tom Ford (waarvan de laatste zoveel directe referenties had dat het leek alsof Ford hem zelf had ontworpen). Bij Gucci was dit niet het geval. Het was geen nostalgische presentatie (hoewel het nog steeds erg Gucci-gecodeerd was en het meest leek op het tijdperk van Tom Ford), maar meer een opfrisbeurt.

Het was jeugdig, strak, op de grens van minimaal en openlijk modern. Met een nieuwe basis waar Sarno op kan voortbouwen, heeft hij de modewereld triomfantelijk gefascineerd gehouden door wat ze nu kunnen verwachten.