Jonathan Anderson verlaat Loewe na elf jaar als creatief directeur

Na elf invloedrijke jaren aan het roer van Loewe heeft Jonathan Anderson zijn vertrek aangekondigd. Zijn afscheid markeert het einde van een periode waarin hij de identiteit van het Spaanse modehuis radicaal heeft heruitgevonden.

Sinds zijn aantreden in 2013 heeft Anderson Loewe getransformeerd met een unieke visie, waarin uitzonderlijk vakmanschap en conceptueel design samensmelten. Onder zijn leiding groeide het huis uit tot een essentiële kracht binnen de hedendaagse luxewereld, met baanbrekende silhouetten, artistieke samenwerkingen en surrealistische invloeden. Hij was de drijvende kracht achter iconische creaties, zoals de Puzzle bag, die dit jaar zijn tiende verjaardag viert, en experimentele ontwerpen die de conventies van mode voortdurend uitdaagden.

In een emotionele boodschap op Instagram bevestigde Jonathan Anderson zijn vertrek: "Vanaf mijn eerste dag bij Loewe vond ik gelijkgestemde zielen in het creatieve atelier, wiens talent ongeëvenaard was en nog steeds is. Dank jullie wel voor het delen van jullie vakmanschap. De afgelopen elf jaar had ik het geluk omringd te zijn door mensen met de verbeeldingskracht, vaardigheden en vastberadenheid om ‘ja’ te zeggen tegen al mijn ambitieusste ideeën. Terugkijkend besef ik dat een modehuis niet wordt gebouwd op een eerste show, of zelfs een eerste jaar van collecties, maar gestaag vorm krijgt—seizoen na seizoen, jaar na jaar—op een manier die bij het huis past."

Meer dan een reeks collecties of silhouetten, laat Jonathan Anderson een nieuwe manier van denken over mode achter—als een voortdurende dialoog tussen kunst, cultuur en individualiteit. Loewe werd onder zijn leiding niet alleen een luxemerk, maar een experimentele ruimte waarin de grenzen tussen het alledaagse en het buitengewone vervaagden.

Hij transformeerde alledaagse stukken tot artistieke manifesten: de geometrische plooien van de Puzzle bag, surrealistische hakken in de vorm van ballonnen, in leer gesculpteerde jurken die deden denken aan moderne harnassen, en gepixelde jassen die de perceptie uitdaagden. Loewe onder Anderson was een delicate balans tussen ambacht en chaos, tussen functionaliteit en het onverwachte.

Met Andersons vertrek breekt een nieuw hoofdstuk aan voor Loewe, terwijl de mode-industrie speculeert over zijn volgende stap als creatief directeur. Eén ding staat vast: zijn invloed zal blijven nazinderen. Zijn erfenis, vastgelegd in elke naad en elke plooi, zal Loewe’s identiteit nog lang vormgeven. Een tijdperk komt ten einde. Een visie wordt voltooid. Maar de taal die hij voor het huis creëerde, zal blijven voortleven.