Travel Books 2020: met Louis Vuitton reizen naar Barcelona, Marokko en St. Petersburg
In het voorjaar van 2020 lanceert Louis Vuitton drie nieuwe titels binnen de serie reisboeken van artiesten van over de hele wereld. Dit jaar onthult Frans figuratief schilder Marc Desgrandchamps de lijnen van het vluchtige Barcelona, doet de Canadese hedendaags kunstenaar Marcel Dzama Marokko trillen met zijn toverstok, en injecteert Amerikaans mode illustratrice Kelly Beeman finesse in een St.-Petersburg vol ornaat.
De Louis Vuitton Travel Book-serie is een uitnodiging om te reizen, al dan niet virtueel. De reeks is verrijkt met aangrijpende illustraties. Op de pagina's vertellen de illustraties van gerenommeerde kunstenaars en veelbelovende jonge talenten de verhalen van de steden en landen die ze hebben bezocht, waarbij de gevarieerde architectuur en het bijzondere licht worden vastgelegd.
Elke kunstenaar verkent een voor hen onbekend land. Ze confronteren een onbekende plek met een gezichtspunt dat wordt aangescherpt door de verrassing van het onbekende of geprikkeld door het plezier van de ontdekking. Deze visie inspireert tot indringende commentaren die verhalend, aanhankelijk of satirisch kunnen zijn. De tentoongestelde creatieve werelden zijn zeer divers: tijdens hun reizen zijn de kunstenaars uit verschillende hoeken van de wereld gekomen om hun opvattingen over andere plaatsen kenbaar te maken door middel van tekenen, schilderen, hedendaagse kunst, illustratie, cartoons of manga.
Voor elke nieuwe titel zal een gelimiteerde oplage van 30 exemplaren genummerd en gesigneerd worden door de kunstenaar en beschikbaar zijn in geselecteerde Louis Vuitton winkels.
Barcelona
De door Marc Desgrandchamps afgebeelde plaatsen zijn vaak onduidelijk, weergegeven in doorschijnende tonen. Hoewel hij de liefde voor het land van de Middellandse Zee belijdt, voert Desgrandchamps zijn kijker mee naar een universum buiten de tijd, gesust door de vloeibaarheid van de tinten, terwijl hij de nieuwsgierigheid naar een mogelijk verhaal aanwakkert. "Mijn werk is niet verhalend, hoewel ik niet zou zeggen dat een mogelijk verhaal volledig afwezig is", besluit hij. "Het is net als wanneer je kijkt naar iemand die door een straat in de stad loopt of naar een auto die voorbijkomt. Dat is het begin van een mogelijk verhaal."
Marokko
Een belangrijk element voor Marcel Dzama was zijn fascinatie voor Marcel Duchamp, en later Francis Picabia, evenals Oskar Schlemmer's Triadic Ballet en, in bredere zin, kunstscholen als Dada en Bauhaus. Dzama's beeldtaal wordt ingezet in een universum dat bevolkt wordt door figuren in grijze, bruine of licht roetachtige tinten, die met grote precisie worden uitgebeeld.
In Marokko heeft Dzama zich bewust in de positie van een ontdekkingsreiziger geplaatst, met een grote interesse voor alles om hem heen. Dit omvatte natuurlijk ook het dagelijkse leven van de mensen in het land en hun gewoonten en tradities. Maar hij verkende ook de indrukwekkende verscheidenheid aan landschappen, van kusten tot woestijnen en bergketens. Dzama's schetsboek was zijn constante metgezel en zijn tekenactiviteit nam een intensiteit aan die veel lijkt op die van de beginjaren van zijn carrière. Hij legde de bewegingen van de figuren in actie vast, net zoals hij zich overgaf aan de kracht en de onmetelijkheid van de leegte en zich liet betoveren door de effecten van het licht en de omhullende kleuren. "Voor dit project probeerde ik een evenwicht te bieden tussen de voorstelling en de realiteit van wat ik zag," zegt de kunstenaar, "terwijl ik het naar de abstractie of misschien een vleugje surrealisme toe bracht".
Sint Petersburg
Strakke zwarte lijnen, kleurvlakken, vlakke perspectieven, vormen tot in het extreme vereenvoudigd met hier en daar slechts een paar fijnmazige details. Deze figuratieve elementen doen denken aan de schijn van de werkelijkheid. De menselijke subjecten van Kelly Beeman blijven diepgaand geïsoleerd en bewegen zich in "een ruimte die geheel anders is". Hetzelfde geldt voor haar landschappen, die bedoeld zijn als "vaag en raadselachtig". "Ik laat opzettelijk referentiepunten weg om er een te creëren, een afwezigheid, een lege ruimte die de verbeelding van de toeschouwer zal vullen", legt de kunstenares met een lichte glimlach uit, waardoor ze het evenbeeld van haar eigen hoofdpersoon in haar werken wordt; een lange vrouw met bruine lokken.