The Nine: Brussel heeft (eindelijk) haar eigen vrouwenkring - en waarom dat belangrijk is
Laat je niet misleiden door het boudoirachtige decor. The Nine is geen boekenclub zoals die in de jaren zestig overal in de VS opdoken, waar witte huisvrouwen bijeenkwamen om de laatste roddels te bespreken, terwijl zwarte dienstmeisjes de kinderen opvoedden.
Hier komen vrouwen uit alle lagen van de bevolking samen, niet alleen uit bevoorrechte milieus. En ondanks haar wens om exclusief te blijven, profileert The Nine zich als een Brussels herkenningspunt waar je relaties kunt ontwikkelen en je kunt engageren in een associatieve ruimte... omringd door vrouwen. Jessica Ramos, lid van de adviesraad, vertelt ons meer.
Waarom een privéclub voor vrouwen?
Ik denk dat het nodig is omdat er een speciale magie ontstaat wanneer vrouwen samenkomen. Soms wordt vrouwelijke energie verstikt door mannelijke energie. Ik denk dat er een gevoel van menselijke verbondenheid ontstaat in een ruimte waar alleen vrouwen samenkomen. Dat wil niet zeggen dat mensen die zich als man identificeren en dezelfde soort vrouwelijke energie hebben, niet welkom zouden zijn. Het is een deel van de waarden van de club. Ik denk dat er bepaalde momenten in het leven zijn waarop je bij andere vrouwen moet zijn. Om ervaringen te delen, connecties te maken...
Vanwaar de naam ‘The Nine’?
De naam is geïnspireerd op de negen godinnen, alles draait om dit concept. In de co-working ruimte is er een kunstinstallatie waar elk beeld een van de godinnen voorstelt. Ze stralen elk een andere energie uit.
Wat is het verschil tussen deze club en een traditionele privéclub (die voornamelijk door mannen wordt gedomineerd)?
Ik ben in een aantal zakenclubs in Brussel geweest en als je daar aankomt, is het erg koud, erg formeel, je voelt je niet erg op je gemak of inbegrepen. Je voelt je uitgenodigd, maar geen deel van de club. Ik vind ook dat de decoratie erg ouderwets is. Het is hier traditioneel, maar ook exotisch, warm, met zachtheid en natuurlijke elementen. Als je hier binnenkomt, voel je je meteen thuis.
Hier voel je je welkom. In clubs waar meer mannen zijn, heb je dat gemeenschapsgevoel niet dat we hier bij The Nine hebben.
Wat is jouw rol bij The Nine?
Ik zit in de adviesraad, waar we Georgia (de oprichtster) en haar visie steunen op elke manier die we kunnen. Zij neemt contact met ons op en afhankelijk van onze deskundigheid, vaardigheden, beroepen enz. kunnen wij haar helpen. Het gaat erom als ambassadeur voor de club op te treden, contacten met onze netwerken te leggen en de gemeenschap te helpen.
Wat bent u van plan voor de Internationale Dag van de Rechten van de Vrouw?
Er zal een reeks evenementen zijn in The Nine, maar ik denk dat elke dag hier de Dag van de Rechten van de Vrouw is. Het maakt niet uit welke dag het is, als je hier komt ontmoet je vrouwen die ongelooflijk inspirerend zijn, ze organiseren elke maand evenementen en de meeste daarvan worden door de leden zelf georganiseerd. Het is een plek waar we elke dag de kracht van vrouwen vieren. Uiteraard is 8 maart een van de belangrijkste dagen, maar ik denk dat wat elke dag wordt gedaan belangrijker is. Het gaat erom dat we erkennen dat we speciaal zijn op deze dag. Maar ik denk dat het van dag tot dag is dat de club laat zien waartoe vrouwen in staat zijn.
De partners van The Nine zijn voornamelijk prestigemerken, zoals Sisley en Laurent Perrier. Je zou kunnen denken dat dit betekent dat het voorbehouden is voor een bepaalde categorie van financieel welgestelde en dus bevoorrechte vrouwen?
Als lid van de adviesraad heb ik vanaf de eerste dag geloofd in de missie van de club. Ik heb mijn trui in een tweedehandswinkel gekocht, ik draag Zara, H&M... evenveel als ik van mijn Louboutins hou. Deze luxemerken zijn interessant voor een club als deze omdat statistisch bekend is dat vrouwen een grotere koopkracht hebben... Wij kopen meer! Maar ik denk dat als clublid, niemand geïntimideerd moet worden. We houden allemaal evenveel van luxe als van meer down-to-earth merken.
Ik denk dat dat echt niet de bedoeling is. In de criteria voor lidmaatschap is een basisprincipe opgenomen dat je geen carrièremaker hoeft te zijn of zelfs maar een baan hoeft te hebben. Er zijn ook verschillende categorieën van lidmaatschapsgelden, afhankelijk van leeftijd enz. Als je het geld niet hebt om deze luxemerken te kopen, maakt het niet uit.
De kosten van het lidmaatschap variëren tussen de 50 en 75 € per maand, afhankelijk van bepaalde profielen. Denk je dat alle vrouwen dit bedrag kunnen betalen?
Ik denk dat als iemand lid wil worden van de club en niet over de financiële middelen beschikt, dat geen probleem is. De persoon kan gesponsord worden. De club wil zo inclusief mogelijk zijn. Sommige mensen hebben geen werk en 50 euro per maand kan veel zijn. We staan dus open voor mensen die ons kunnen helpen onze gemeenschap op te bouwen.
Welke acties heeft The Nine ondernomen om vrouwen te steunen?
We hebben veel partnerships. Georgia, de oprichtster, is gewend veel samen te werken, vooral aan vrouwenactivistisch werk. Bijvoorbeeld, met Fempower, heeft ze geweldige dingen gedaan. Vooral in het Midden-Oosten, waar zij medische centra konden openen voor vrouwen die geen toegang hadden tot de gezondheidszorg. Er worden bijvoorbeeld veel evenementen georganiseerd om de aandacht te vestigen op bepaalde situaties in delen van de wereld waar de rechten van de vrouw niet zo talrijk zijn als hier in Europa. Zij doen aan fondsenwerving tijdens deze evenementen.
Wat biedt The Nine Equality Initiative concreet aan?
Het doel van de VZW is de gelijkheid van mannen en vrouwen in België bevorderen. Veel evenementen en berichten zijn gericht aan lobbyinstanties of burgerorganisaties die toegang hebben tot wetgevende organen. Zelfs in de particuliere sector zijn er veel leden met invloed in Belgische bedrijven die de impact van The Nine in hun eigen bedrijven kunnen brengen en het algemene bewustzijn rond de noodzaak van gelijkheid van mannen en vrouwen in België kunnen verspreiden.
Kunnen we zeggen dat The Nine een feministische club is?
Ja, 100%. Wij geloven in feminisme, meerbepaald dat vrouwen gelijk zijn aan mannen. Ik zeg dit omdat het woord soms een negatieve connotatie heeft. De realiteit is dat de term niet goed wordt begrepen. Soms stellen mensen feminisme gelijk aan mannenhaat. Maar niet met het feit dat je met hetzelfde respect behandeld wilt worden als een man... We moeten duidelijk zijn over wat het betekent en voor ons is dat het feit dat we geloven in de gelijkheid van mannen en vrouwen. Hoe kunnen we daar niet in geloven?
The Nine heeft een feministische bibliotheek. Kun je enkele boeken noemen die je aanbeveelt?
De boeken van Michelle Obama. Ze is de meest inspirerende, mooiste menselijke ziel, ze is gewoon zo indrukwekkend! Ze wilde niet dat haar man president werd. Maar ze steunde hem, ook al had ze veel problemen in het begin. De media mocht haar niet, ze spraken over haar als de 'boze zwarte vrouw'. Het boek doet je beseffen dat iedereen kan doen wat zij deed.
Ben je het hiermee eens? Dat iedereen 'het kan'?
Ja, 100%. Ik kan er over meepraten vanuit mijn persoonlijke geschiedenis. Ik kom uit Honduras, een derdewereldland. Mijn grootmoeder langs mijn moeders kant had 12 kinderen. Haar man stierf toen de jongste 2 jaar oud was. Ze kreeg haar eerste kind toen ze 15 jaar was. Ze kon niet lezen of schrijven. Mijn grootmoeder vond dat onderwijs het belangrijkste was, ook al had zij zelf geen opleiding gehad. Dus stuurde ze haar kinderen naar een grote stad. De mensen in haar stad dachten dat ze gek was en vroegen zich af waarom ze haar kinderen wegstuurde als ze op de boerderij konden werken. Om een lang verhaal kort te maken, mijn moeder had een goede opleiding, ze was in staat om naar de VS te gaan, te studeren enz. Mijn moeder geloofde heilig dat onderwijs belangrijk was. Dus deed ze alles wat ze kon, ondanks de beperkingen die het leven haar oplegde. Mijn vader is depressief en heeft het twee jaar lang heel moeilijk gehad. We zijn met drie kinderen en mijn moeder bleef betalen voor de openbare school, waar we Engels leerden. Ze deed alles wat ze kon, zodat we naar de beste universiteiten konden gaan. Toen ik in Honduras als advocaat begon te werken, begon ik te begrijpen hoe het leven was. En ik vroeg me af hoe mijn moeder het allemaal alleen deed. Bij wijze van spreken dan, want mijn vader is nooit meer terug de oude geworden. Mijn twee zussen en ik zijn erg gedreven. We hebben als gezin heel wat uitdagingen doorstaan, en als ik zie waar ik nu ben, kan ik alleen maar geloven dat iedereen het kan, ook al is het wat ingewikkelder.
