Julia Wachtel: waarom je de tentoonstelling in de Super Dakota Gallery moet zien
Voor het eerst komen alle expressiekanalen van de Amerikaanse kunstenares – schilderijen, foto's en video's – samen in een speelse tentoonstelling die de tijdsgeest weerspiegelt. Als deel van de Infotainment en Picture Generation, twee bewegingen die opkwamen in het productieve en expressieve New York van de jaren 80, grijpt Julia Wachtel de kracht van beelden aan. Door middel van hybridisering geeft ze haar interpretatie aan de onophoudelijke en groeiende stroom van visuele informatie die ons omringt. Ze eigent zich de beelden toe van onze hedendaagse cultuur, scant ze en deconstrueert ze om er een nieuwe betekenis uit te halen die bestaat uit metarepresentaties, digitale collages en screen captures. Terwijl onze hersenen het dagelijkse beeldenbombardement ordelijk of in een georganiseerde wanorde verwerken, kan volgens haar een alternatieve ruimte ontstaan door die informatie in een gewijzigde context te plaatsen, om de schijnbar spontane neutraliteit van de ononderbroken beeldenstroom te bevragen.
Believe: ja, maar waarin?
De tentoonstelling biedt de bezoekers een unieke opstelling van bekende visuele boodschappen, zoals stripfiguren, en laat hen vrij om er hun eigen interpretatie aan te geven. Wachtel wil de beelden weer in perspectief plaatsen en ze confronteren met nieuwe contradicties die zijn bedacht als blikopener, om een verrassing uit te lokken. Ze toont haar visie op een onstabiele wereld die wordt geteisterd door ongelijkheid, conflicten en crisis. Haar werk voert ons naar de onvoorspelbaarheid van de toekomst, zonder een echt bekende bestemming te bieden; alleen een vorm van hoop en onzekerheid. De kunstenares legt in haar werk de nadruk op het absurde, op de subjectiviteit en op de noodzaak van een debat. Ze gebruikt logo's, van Starbucks of KFC, om een onconventionele cartografie van het Amerikaanse landschap te tekenen en onze aandacht te vestigen op de tegenstrijdigheden van een wereld die zich voedt met nostalgie. Wachtel legt geen enkele interpretatie op, ze schept ruimte voor een interactie die zowel formeel als kritisch is. Het is aan ieder van ons om te zien en, misschien, te geloven.
